Moeilijk in slaap kunnen vallen en ’s morgens moeilijk op kunnen staan zijn de belangrijkste problemen bij de vertraagde slaapfase stoornis. De oorzaak is meestal het te laat ’s avonds (of soms pas na middernacht) beginnen van de melatonine aanmaak en ‘s morgens te lang doorgaan hiervan. Om op tijd op te kunnen staan moet de wekker worden gezet. Het tekort aan slaap moet in het wekend worden ingehaald.
De vertraagde slaapfase stoornis is de meest voorkomende stoornis van het bioritme. Meestal begint het al tussen het 10e en 20e jaar en kan tientallen jaren voortduren.
Uit een recent gemaakte een analyse van de beschikbare literatuur over oorzaken en behandeling van de vertraagde slaapfase stoornis blijkt dat melatonine het meest effectief is bij de behandeling van dit type slaapproblemen. Wanneer melatonine een uur voor bedtijd wordt ingenomen, valt men weliswaar sneller in slaap, maar wordt het verschoven ritme niet gecorrigeerd. Terugschuiven van het verschoven ritme naar een vroeger tijdstip lukt alleen door melatonine 6 tot 8 uur voor het gebruikelijke tijdstip van in slaap kunnen vallen in te nemen en consequent twee weken dit zelfde tijdstip van inname vol te houden. Dit is echter een grove schatting. Voor een preciezer op de persoon gericht advies kan men echter beter naar een slaapcentrum gaan. Hier kan het tijdstip van begin van de aanmaak van melatonine (DLMO) worden vastgesteld en kan men een op die DLMO aangepast advies krijgen.
Bron:
Nesbitt AD. Delayed sleep-wake phase disorder. J Thorac Dis. 2018 Jan;10(Suppl 1):S103-S111. doi: 10.21037/jtd.2018.01.11.
